Το ευρωπαϊκό δίκαιο, γνωστό και ως ευρωπαϊκό δίκαιο, αποτελεί το νομικό σύστημα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής και έχει την καταγωγή του στο ρωμαϊκό δίκαιο.
Αυτός ο ηπειρωτικός νόμος είναι επίσης γνωστός ως αστικός νόμος και έχει την καταγωγή του στο ρωμαϊκό, γερμανικό και κανόνα. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η αναγκαιότητα ενός γραπτού κώδικα νόμων, δηλαδή ότι το κανονιστικό σύστημα κωδικοποιείται και αυτή είναι η κύρια πηγή του νόμου.
Το άλλο καθοριστικό χαρακτηριστικό του ηπειρωτικού δικαίου είναι η επίλυση των συγκρούσεων μέσω μιας αφαιρετικής μεθόδου. Τι σημαίνει αυτό? Στο ηπειρωτικό δίκαιο υπάρχει ένα ισχυρό νομικό εξοπλισμό, δηλαδή μια ισχυρή νομοθετική δύναμη από την οποία προέρχονται οι νομικοί κανόνες που πρέπει να συμμορφώνονται οι πολίτες.
Όταν δεν τηρούνται αυτοί οι νομικοί κανόνες ή τα μέρη έρχονται σε διένεξη σχετικά με την εφαρμογή τους, ο δικαστής θα αποφασίσει αυτήν τη σύγκρουση και θα το κάνει μέσω των νομικών κανόνων που υπάρχουν στο σύστημα. Από τον ήδη γραπτό και καθορισμένο κανόνα, ο δικαστής θα βρει τη λύση για τη διαμάχη που τέθηκε. Η λύση είναι ήδη πριν από τη σύγκρουση.
Χαρακτηριστικά του ηπειρωτικού δικαίου
Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι:
- Είναι ένα νομικό σύστημα που βασίζεται στους κανόνες που απορρέουν από τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία.
- Η νομολογία ισχύει μόνο και ερμηνεύει τους ήδη γραμμένους κανόνες και δεν δημιουργεί νόμο.
- Οι λύσεις στις υποθέσεις είναι στα γραπτά δικαιώματα.
- Τα νομικά προηγούμενα δεν είναι υποχρεωτικά.
- Η καταγωγή του είναι στις αρχές του ρωμαϊκού δικαίου.
- Οι κανόνες έχουν υπαγορευτεί με δημοκρατική νομιμότητα.
Ηπειρωτικό δίκαιο και αγγλοσαξονικό δίκαιο (αστικό δίκαιο εναντίον κοινού δικαίου)
Το ηπειρωτικό δίκαιο έχει το αντίθετο στον αγγλοσαξονικό νόμο Ο νόμος γεννήθηκε στις Βρετανικές Νήσους και έχει εφαρμογή στα ίδια και στα εδάφη που ήταν βρετανικές αποικίες, όπως οι ΗΠΑ ή η Αυστραλία, μεταξύ άλλων.
Στο κοινό δίκαιο, σε αντίθεση με το ηπειρωτικό δίκαιο, δεν υπάρχει ένα ευρύ κανονιστικό πλαίσιο, αλλά τα δικαστήρια θα είναι υπεύθυνα, μέσω συγκεκριμένων συγκρούσεων, για τη δημιουργία ενός νομικού συστήματος που πρέπει να σέβονται οι πολίτες.
Στο κοινό δίκαιο χρησιμοποιούν το επαγωγικό μοντέλο. Δηλαδή, παρουσιάζεται μια σύγκρουση ενώπιον του δικαστή και αυτός θα δημιουργήσει το δικαίωμα να μπορεί να επιλύσει την αγωγή και ότι η δημιουργία του δικαιώματος από τον δικαστή θα έχει τον χαρακτήρα ενός νομικού κανόνα. Η λύση προέρχεται από τη σύγκρουση και δεν υπήρχε πριν. Αυτές οι λύσεις των δικαστών είναι γνωστές ως νομολογία και στο εξής πρέπει να ακολουθούνται από τα άλλα δικαστήρια σαν να ήταν νόμοι.
Πηγές του ηπειρωτικού δικαίου
Οι κύριες πηγές του ηπειρωτικού δικαίου είναι:
Οι τρέχουσες πηγές δικαίου είναι:
- Νόμοι: Οι γραπτοί κανόνες που απορρέουν από τη βούληση των ανθρώπων μέσω των δικαστηρίων. Οι κανονισμοί αυτοί εγκρίνονται σύμφωνα με την κατάλληλη διαδικασία που ορίζεται από κάθε κράτος και δημοσιεύονται έτσι ώστε να είναι γνωστοί από όλους τους πολίτες. Υπόκεινται σε καταναγκαστική εφαρμογή και αποτελούν την κύρια πηγή που χρησιμοποιούνται από δικαστές ή διαιτητές για την επίλυση αγωγής.
- Τελωνεία: Είναι γνωστό ως κοινό δίκαιο και είναι επικουρική πηγή του νόμου. Αυτές είναι επαναλαμβανόμενες παραστάσεις σε ένα συγκεκριμένο μέρος.
- Γενικές αρχές του δικαίου: είναι ένα σύνολο ιδεών που αποδίδουν στους κανόνες και το νομικό σύστημα γενικά έναν ηθικό χαρακτήρα. Είναι δευτερεύουσες πηγές τόσο νόμων όσο και εθίμων.
- Στα ρωμαϊκά ή ηπειρωτικά συστήματα δικαίου, η νομολογία δεν αναγνωρίζεται ως πηγή νόμου επειδή δεν έχει τη λειτουργία της δημιουργίας νόμου, αλλά απλώς της εφαρμογής και του ελέγχου. Από την άλλη πλευρά, στο αγγλοσαξονικό σύστημα δικαίου, η νομολογία αναγνωρίζεται ως πηγή νόμου, δεδομένου ότι έχει τη δύναμη να δημιουργεί νόμο. Δηλαδή, οι ποινές των ανώτατων δικαστηρίων της θα αποτελέσουν προηγούμενο και θα πρέπει να εκτελεστούν στο μέλλον από τα κατώτερα δικαστήρια και θα έχουν πειστικό χαρακτήρα για τα ανώτερα δικαστήρια.